Türkiye diktatörlüğe mi, gidiyor?
Son dönemde kolluk kuvvetlerinin barışçıl toplantı ve gösterilere yönelik orantısız güç kullanımı, artan gözaltı ve tutuklama vakaları, toplumda derin bir endişe ve baskı atmosferi yaratmış durumda.

— Anayasa’nın tanıdığı en temel haklardan biri olan ifade ve gösteri özgürlüğü, artık kâğıt üzerinde kalmış durumda.
— Sokakta sesini duyurmak isteyen herkes, polis müdahalesi, gözaltı, fişleme ve tehditle karşı karşıya.
— Hak aramak, bir suçmuş gibi gösteriliyor; sokaklar, meydanlar, adalet arayanlara kapatılıyor.

Bu tablo, Türkiye’nin hızla bir “polis devleti”ne dönüştüğünü; otoriter yönetimin artık geçici değil, kurumsallaşmakta olduğunu ortaya koyuyor.

— Peki bu ne anlama geliyor?
- Yasama, yürütme ve yargı erklerinin fiilen tek elde toplanması,
- Yargının, hukuk yerine talimatla hareket eder hale gelmesi,
- Bağımsız medyanın susturulması, eleştirel seslerin kriminalize edilmesi,
- Sivil toplumun bastırılması, muhalefetin sistematik olarak hedef alınması…

Tüm bunlar, Türkiye’nin artık anayasal demokrasi çerçevesinden uzaklaştığını gösteriyor.
Gelinen noktada bu rejim, demokrasinin değil; korkunun, baskının ve tek adamın hüküm sürdüğü bir diktatörlüğün tarifi olmaya başlamıştır.

Bu gidişat, yalnızca siyasal değil, toplumsal bir alarm durumudur.
Ve bu soruyu hep birlikte sormak zorundayız:

“Bu ülkede demokrasi kalacak mı, yoksa sessizce bir dikta rejimine mi teslim olacağız?”